Nieuw Zeeland in een camper – Ik laat je de route zien die wij door Nieuw Zeeland in de camper reden in zes weken. En ik vertel je waarom je je route niet al te strak wilt plannen als je in Nieuw Zeeland bent. In dit blog zie je nog allerlei *tip* voorbij komen waarvan ik denk dat je blij zult worden als jij ook naar Nieuw Zeeland op reis gaat.

Misschien heb je al wat meer blogs van mij gelezen op deze pagina, of misschien ken je me wel persoonlijk. Beide niet? Dan zal ik het je vertellen: ik ben een planner. Ik wil weten waar ik naar toe ga en wat er te doen is. Ik kan uren lezen in 10 verschillende reisgidsen, bestemmingen googlen en zoeken op Pinterest. (Pinterest ben ik dol op, je vindt me hier: *tip*  

Voor dat we onze droomreis door Nieuw Zeeland gingen maken had ik al wel het één en ander uitgezocht. Welke plekken ik graag wilde bezoeken, wat Marco graag wilde doen (bv surfen en duiken) en wat dan de perfecte route voor ons zou zijn.

Het was wikken en wegen, want Nieuw Zeeland is overal mooi. Het maakt dus uiteindelijk helemaal niks uit waar je langs gaat, of je de toeristische plekken aan doet of er juist met een boog om heen rijdt. Op iedere hoek van de straat is het prachtig.

Onze route begon in Auckland en eindigde in Christchurch. Daar was niets gepland aan, dat was de beste vlucht voor de gunstigste prijs.

Vervolgens hebben we ons min of meer aan onze route gehouden. Min of meer inderdaad. Het voordeel van rond reizen in een campertje is dat je kunt gaan en staan waar je wilt. Je hoeft (bijna!) geen reserveringen te maken, vooral met een klein camperbusje kun je al snel ergens terecht. We gebruikten de*tip* app “campermate” waar we op onze route een camping konden vinden.

Vanaf Auckland zijn we eerst richting het noorden gereden en direct daar sneuvelde mijn eerste geplande route. Ik onderschat namelijk nogal eens een afstand. Routes blijken opeens veel langer te zijn als ik bedacht had. Of we willen langer op een bepaalde plek blijven. Zo bleven we bijvoorbeeld langer in Tutukaka, omdat we daar heel graag wilden duiken. (over het duiken in Tutukaka – the Poor Knight Islands – lees je hier iets meer) We reden daarom niet helemaal naar het puntje van het Noordereiland, iets wat wel mijn bedoeling was.

Na het duiken in Tutukaka zijn we via de westkust van Nieuw Zeeland verder naar het zuiden gereden. Via Raglan, een surfplaatsje naar Waitomo waar je grotten met heel veel glimwormen kunt bezoeken.

Om vervolgens het tweede deel van onze geplande route te zien sneuvelen: we troffen slecht weer op de Tongariro crossing die we graag wilden wandelen.

Je voelt mijn tip al aan komen he?*tip* Plan je reis in Nieuw Zeeland niet te strak. De weersomstandigheden kunnen zomaar roet in het eten gooien. Voorbeelden van deze tip ga je zo nog een paar keer meer lezen.

Dus in plaats van deze (van horen zeggen waanzinnige) dagwandeling trokken we gewoon verder richting het zuiden en kwamen via New Plymouth terecht in het plaatsje Wanganui. Daar boekten we een kano-tocht over de Wanganui river. Een absolute aanrader!  (in een later blog daarover meer!)

Onze route richting het Zuiden ging langzaam maar zeker verder. We wilden meer tijd op het zuider eiland doorbrengen, dus maakten we in het begin van de reis minder detours, ook al raakten we regelmatig in de verleiding. De oversteek van Wellington naar Picton is prachtig. We hadden geluk dat we héél vroeg met de ferry over konden zodat we optimaal van onze dag konden genieten.

Picton is voor de meeste mensen alleen een aankomst- of vertrekpunt en dat was het voor ons ook geweest als we niet een foldertje tegen kwamen van duiken in Picton. En daar ging onze planning voor een derde keer op de schop. In plaats van direct uit Picton te vertrekken besloten we te gaan duiken bij het Waikawa duikcentrum en de wandeling langs de Queen Charlotte Track over te slaan.

Na een waanzinnige trip met héle leuke mensen (een dikke*tip* aanrader deze duikvereniging! – (http://www.waikawadivecentre.co.nz/) ) gaat de reis verder naar het Abel Tasman National Park. *tip* Je kunt er eindeloos wandelen en watersporten. We wandelden een deel van de Abel Tasman één van de Great Walks. Met een tentje in de rugzak en genoeg eten en water voor twee dagen liepen we langs de kust van dit national park. De overnachting was briljant, een strandje voor onszelf waar we ’s avonds in zee konden zwemmen en de volgende dag de zon op zagen komen tijdens ons ontbijtje.

Dit was opnieuw één van de plekken waar we nog veel langer hadden willen blijven.

Via de snelweg nr 6 rijden we richting de westkust. De westkust is ruw en ruig, je vind er veel zeehonden en weinig mensen. We vonden “Cape Foutwind” super mooi. De wandeling langs de vuurtoren is mooi, helemaal als de zon onder gaat. Je ziet er zeehonden en aan de bordjes langs de weg te zien moet je er ook pinguïns kunnen spotten.

We rijden de weg verder richting het zuiden. Een dikke toeristentrekker zijn de pannekoekrotsen bij Punakaiki. Wel heel mooi, maar ook héél druk.*tip* Probeer er ’s avonds naar toe gaan, dan zijn de busladingen vol al weer vertrokken naar hun hotels en is het een stuk rustiger. (niet te vergeten: mooi licht voor je foto’s!)

Overdag hebben we vlakbij een flinke wandeling gemaakt, waar we de hele dag welgeteld 3 mensen tegen kwamen. We wandelden via de Fox River naar de “Ballroom Overhang”. Je hebt er waterschoentjes voor nodig, want je moet vaak door de rivier waden. En het is handig om je bikini in de tas te stoppen, met warm weer zijn er prachtige plekjes om even te zwemmen.

Voor ons is de volgende halte Arthurs Pass waar ik heel graag Kea’s wilde spotten. Dat is daar gemakkelijk, de vogels zitten daar gewoon op de toeristen te wachten op het terras. Het zijn flinke boefjes en enorm guitig. Ze willen ontzettend graag een beetje eten, maar voer ze niet. Het is een bedreigde diersoort en kunnen heel ziek worden van ons eten. (niet te vergeten dat ze er slechte gewoonten van krijgen, te veel aan mensen gewend raken en bijvoorbeeld onder de auto komen)

We wisten op dat moment nog niet dat moeder natuur nog een verrassing voor ons in petto had en we deze route nog eens zouden rijden. De bedoeling was namelijk om na een bezoek aan de gletsjers van Franz Josef en Fox Glacier (lees hier over de helihike in Franz Josef)  Zoals je in dat blog kunt lezen hebben we daar prachtig gewandeld op een gletsjer waar we met een helikopter afgezet werden.

De dag na deze tocht wilden we nog wandelen om vervolgens weer door naar het zuiden te rijden. Maar helaas. Er kwam een restje van een cycloon over waardoor we twee dagen in het kleine dorpje Franz Josef vast kwamen te zitten. Door de hele harde wind waren bomen en elektriciteitspalen over de weg gewaaid en was er een enorme landverschuiving richting het zuiden.

Zei ik je iets over je route niet te strak inplannen? Wij reden dus weer terug naar Arthurs Pass om met onze camper via die kant verder naar het zuiden van Nieuw Zeeland te trekken.

Met een paar overnachtingen hier en daar kwamen we weer soort-van in de buurt van onze origineel bedachte route. Alleen dan in een andere volgorde. Lake Tekapo en Lake Pukaki/Mount Cook stonden eigenlijk pas aan het einde van onze reis gepland en nu waren we er al veel eerder. Gelukkig hebben wij niets geboekt, zodat we gemakkelijk onze route om konden gooien.

Wij vonden de omgeving van Mount Cook fantastisch. Sommige delen waren énorm druk, zoals de dagwandeling “Hooker Valley-Track” waar je super uitzichten hebt op Mount Cook. Je voelt je een ieniemienie mensje tussen al die hoge bergen terwijl je door de vallei loopt. Een makkelijk te lopen wandelen, wat je dan ook weer terug ziet in de busladingen toeristen die daar voor een dagje gedropt worden. Op de meer uitdagende wandelingen in het gebied zweet je misschien (flink) wat meer, maar het is ook véél rustiger. Daar houd ik van. Niet persé van zweten. Wel van rustig.

Dat was ook de reden waarom wij kozen om iets langer in Wanaka te blijven en Queenstown over te slaan. Queenstown is een fantastische plek, dat weet ik nog van die keer dat ik jaren geleden met een vriendin. Maar omdat het er fantastisch is, is het er ook druk. Heel druk. En ik zei het al he, ik houd van rustige plekken ?

Wanaka is het kleine zusje van Queenstown, is minstens zo mooi en zeker gezellig. Je kunt lekker eten (*tip*zoek de taco-wagen!), er is van alles te doen en het is er heel gezellig. Maar niet overlopen met feestende backpackers. Een inside tip die we kregen en die ik graag met je deel:

Skip de Rob Roy track en kies in plaats daarvan de wandeling “Rocky Mountain”. Het uitzicht is waanzinnig en je hoeft er geen “polonaise” te lopen om boven te komen. Een extra*tip*: sta vroeg op voor deze wandeling. De opkomende zon maakt het dubbel de moeite waard.

Ben je er langer?*tip* Ga dan absoluut voor de “Rob Roy Glacier Track”. Neem de taxi naar het startpunt, want er zijn wat riviertjes die over de weg lopen en die je over moet steken met de auto. Daar wil je je huurauto of camper niet aan bloot stellen. (je bent ook niet verzekerd….. )

Dit was voor ons de wandeling die we het aller-aller-aller mooiste vonden van alle prachtige wandelingen die we in Nieuw Zeeland maakten.

Next-stop: Te Anau en Milford Sound. De plek waar ik écht héél heel graag naar toe wilde en waar ik ook extra tijd voor vrij maakte om de grootste kans te hebben dat we daar redelijk oke weer zouden treffen. Het regent nogal eens in Milford Sound. Nogal veel. Heel veel.

We logeerden extra twee nachten aan de “Milford Sound Highway”. Nauwelijks een snelweg, maar absoluut de moeite waard om daar een extra één of twee nachten te blijven. We hadden er ook nog langer kunnen blijven, de wandelingen die je daar kunt maken zijn eindeloos. De Key Summit is een aanrader en*tip* wandel als je boven bent nog verder. Het uitzicht wordt alleen maar mooier en het is er héél rustig. De perfecte plek om wat lekkers te snacken uit de rugzak.

En heel lang over de bergen uit te kijken.

Mijn volgende*tip*: blijf langer dan een dag in Milford Sound. Echt. Geloof mij. Je wilt daar toch eigenlijk wel echt twee dagen zijn. Een mega voordeel is dat de grote massa aan het einde van de middag verdwenen is en je prachtig rond kunt dwalen. Milford*tip* twee: boek je accommodatie op tijd. Dit was de enige camping die we ruim van te voren boekten. Echt nodig, want het was er overvol en je vindt er in het hoogseizoen écht niets voor je campertje.

Ik wordt weer helemaal enthousiast over Milford Sound, ik zal er snel een blog over schrijven. Om dit blog niet eindeloos lang te maken houd ik het even bij de route die we reden door Nieuw Zeeland in een camper

 

Verder naar het zuiden dus. Beneden Milford Sound wordt het pas echt rustig. De gratis kampeerplek in Orepuki is fantastisch. Een net toilet en je staat vol aan het strand. Monkey Island is leuk om bovenop te klimmen en van het uitzicht te genieten.

Curio Beach is opnieuw zo’n pareltje van een camping. We staan opnieuw vol aan zee, met een uitzicht van heb-ik-jou-daar én je kunt er dolfijnen, pinguïns en zeeleeuwen spotten. En daar heb je niet eens heel veel geluk bij nodig, de kans is echt groot. De camping is een*tip*op zich dus.

Wij verbleven hier dus een extra nacht. Dubbel en dwars waard.

Vanaf hier gaan we Nieuw Zeeland in een camper langzaam weer richting het Noorden. Via prachtige plekken als Cathedral Cave, Cannibal Bay, Nugget Point en Kaka Point reizen we richting Dunedin. We zien op deze plek veel wildlife. *tip* Neem hier de tijd om strandjes te bezoeken en rond te banjeren. Dikke kans dat je zeeleeuwen ziet, maar ook als je die niet ziet wandel je over lege, ruige stranden.

Vanaf Dunedin wordt het weer iets drukker op de weg. (niet Nederlands-druk hoor, zoveel auto’s komen we nou ook weer niet tegen) We bezoeken het schiereiland bij Dunedin en dit is ook weer een plek om enorm veel wildlife te spotten. (check nog eens: https://jantinascheltema.nl/wildlife-spotten-in-nieuw-zeeland-de-mooiste-plekken/)

Maar ook een plek om je camping van te voren te boeken. Ik weet niet of het lag aan het feit dat wij in het weekend wilden blijven, maar alle campings waren tot de nok aan toe vol geboekt. Daar hadden we niet op gerekend én was ons ook nog nergens overkomen. Van schrik moesten we verder reizen. Gelukkig gebruikten we de
*tip*  Campermate app. (https://www.campermate.co.nz/welcome/index) en kwamen we opnieuw op een verrassende camping terecht. Gratis én weer aan het strand. We hebben er s avonds nog een prachtige wandeling gemaakt en kampeerden op een simpel grasveldje met (hele nette) dixie.

De Moeraki Boulders staan in iedere reisgids, maar wij hebben het met één blik op de overvolle parkeerplaats over geslagen. We kwamen daar midden op de dag aan en het was er mega druk. We zijn gewoon weer verder gereden en hebben superlekker gegeten in Oamaru. Een leuk plaatsje met een heel grappig museum.*tip* Als je tijd hebt of je moet wat tijd verdoen omdat het regent: http://steampunkoamaru.co.nz/

Hier komen we weer op het punt dat onze route af wijkt van dat wat ik gepland had. We hebben nog een aantal dagen over voor we richting Christchurch moeten. We besluiten de route te verlaten en weer richting Mount Cook te rijden en maar te zien waar we terecht komen. Met de website van Department of Conservation (http://www.doc.govt.nz/) paraat kiezen we een paar wandelingen uit. *tip* via deze website hebben we veel mooie wandelingen uitgekozen. Sommige bekend, andere minder bekend, maar alle erg mooi.

Onze laatste stop is in het gebied rond Akaroa. We zien daar -opnieuw- een staartje van een cycloon voorbij komen en vermaken ons twee dagen in de regen. Maar ook in de regen is Nieuw Zeeland prachtig. Het krijgt er iets extra wilds en ruigs van. De laatste dagen van onze reis hebben we weer héél lekker weer en kunnen we nog een rondje maken in de kano en mooie wandelingen maken. Een prachtige afsluiter van een méér dan prachtige 6 weekse route door Nieuw Zeeland in een camper